Küçük Şeyler
Recep Özdemir
Ormanın serencâmı bir tohumun, toprağın bağrına düşüp filizlenmesiyle başlar. Tohum bir fihriste gibi bütün ormanı küçük varlığında taşır. Bir incir çekirdeği mini minnacıktır; fakat devasa bir incir ağacını Allah’ın izniyle omzunda taşır. Tohum küçük varlığıyla toprakta yok olup, yerini kendine nakşedilmiş bir program gereği dallanıp budaklanan ağaca bırakır.
Bir hücreyle başlatılır bedenlerin serüveni. Belki de hücredir karanlıktan varlığın aydınlığına çıkarılan ilk canlı. Hücre bedenin en küçük yapıtaşıdır. Hücre küçüklüğüyle beraber bir yaratılış harikası olan bedene dâyelik eder. Bedenin her bir uzvu, hücrelerin ilâhî bir ölçü dâhilinde bir araya gelmesiyle, birbirine tutunmasıyla meydana gelir. Bedenin şifresi hücrelerde saklanmıştır.
Bir yağmur damlası, bir kar tanesi küçüktür; fakat Allah’ın izniyle bahçelerimizi, tarlalarımızı, dağlarımızı sulayan yağmurun ve karın yağışı büyük bir hâdisedir. Kimi zaman yağmurun yağışındaki sanatın inceliği, zarafeti karşısında hayranlık duyup, bir pencere kenarında veya bir saçak altında durup yağmurun yağışını seyrederiz. Yeryüzüne inen damlaların heyecanına ortak oluruz. Yağmura o kadar odaklanırız ki, yüzümüze, elimize zarif bir dokunuşla değen bir damlanın küçücük varlığı dikkatimizi çekmez bile. Sıradan bir hareketle hemen onun varlığını yok ediveririz. Damlanın varlığının büyüklüğünden habersiz tekrar yağmurun seyrine dalarız. Oysa damla olmadan yağmur olmaz. Yağmur, küçük sandığımız damların muhteşem bir orkestrasıdır.
Bir atom küçüktür. Etrafımızda gördüğümüz, dokunduğumuz eşyaların en derininde hareket hâlinde olan atomun varlığını duymayız bu yüzden. Madde ilk bakışta cansız görünür. Onda çıplak gözle canlılığın en küçük bir belirtisini göremeyiz. Belki de bu yüzden Sohbet-i Nebevî’de ağlayan, inleyen direğin hâlini yadırgarız; Resûl-i Ekrem’in (sas) avucunda titreyen çakıl taşlarının hâli bizi hayrete düşürür; haşyetinden yuvarlanan, parçalanan taşlar bizi hayretten hayrete düşürür. Oysa maddenin derinliklerine doğru yolculuğa çıktığımızda orada semaya durmuş elektronların, nötronların varlığını fark edebiliriz. Bir tuğla, bir kerpiç, bir taş küçüktür. Fakat bununla birlikte devasa yapılar taşların, tuğlaların omzunda yükselir. O bizi hayran bırakan kubbenin varlığı küçük sandığımız taşların sarsılmaz, kopmaz tesânüdünden meydana gelir.
Bir tebessüm, bir güzel söz küçük şeyler babındadır. Onların nelere kâdir olduğunu bir bilebilsek, belki de yüzümüzde tebessümü, dilimizde güzel sözü hiç eksik etmeyeceğiz. Hem güzel söz ve tebessüm sadaka hükmündedir. Tebessüm ve güzel söz için sadaka, tükenmez bir sermayedir.
Büyük şeylerle kafa yoran bizlerin hayatında ayak bağı olan ne kadar küçük şey var! Taşkın ve bulanık bir bahar selini andıran günlük hayatımızın telâşesinde yitip gidiyor onca küçük şey. İhmal edilmiş küçük şeyler günün birinde büyük bir problem olarak karşımıza çıkıyor. Dikkatimizi çekmeyen küçük harcamalar bir gün büyük bir bütçe açığı olarak çıkıyor karşımıza. Küçük bir tebessümü esirgediğimiz insanlar günün birinde varlığımızı yadırgayan bir yabancı olarak çıkıyor yolumuza.
Bediüzzaman Hazretleri, Risalelerde dikkatimizi küçük daireye çekiyor. Dünya Harbi’ni radyoda dinlemeye koşanların aksine o, sathî gündemden sıyrılıp hakiki gündeme yani imanın kurtuluşuna kendini adıyor. Büyük dairenin selâmeti için, küçük dairede faaliyetin gerekli olduğunu telkin ediyor bize. Dünya Harbi bir içtimaî buhran olduğu için, işe öncelikle ferdin buhranını çözmekle başlıyor. Fertler ihmal edilerek ideal bir toplumun oluşması söz konusu değildir.
Günümüz insanı küçük şeyleri ihmal ederek derin bir uçurumun kenarına gelmiş durumda. Yalnızlaşmış ve gittikçe hayattan zevk alamaz duruma gelmiştir. Mutluluğunu hep büyük şeylerin peşinde koşarak ertelemiştir. Kanaatsizlik, şükürsüzlük zamane insanının hülyalarını alıp götürmüştür. Ve modern insan kalakalmıştır ıssız bir boşluğun orta yerinde. Küçük şeylerin üstünü örten hırs, siyah bir perde gibi insanlığın üzerine inmiştir.
Konu: Küçük Şeyler 
C.tesi Tem. 05, 2008 2:08 pm
