Şehit olmak...

Konu: Şehit olmak... Paz Haz. 08, 2008 7:08 pm

''Şehit olmak'' Rahman'ın uğruna canı vermetir.Her ezaya razı olup yolunda çekmektir.
''Şehit olmak'' Savaşıp Hakk adına toprağa düşmek vede ölmektir.
Evet ''Şehit olmak'' Can vermektir.Rahman adına Candan geçmektir.
Ve her inanan ''Şehit olmak'' istemektedir.
Ama Şehitlik makamına ulaşmak hiçte kolay değildir.
Gidip savaşıp ölünür belki ama Şehitlik makamına ulaşılmışmıdır.
Can vermiştir Hak adına ama,ondan önceki Hayatında Hak uğruna bir şeyinden geçebilmişmidir.
O
makama ulaşmak için önce Candan daha Zor verilecek;maldan,Dünyadan
geçmek gerekir ve Hatta gerekirse canan feda edilmelidir.Can vermek
sonradan gelir.
Aslında Canımı bile veririm demek;Her şeyden Vaz geçtim demektir.Canan hariç.
Bir çoğu Canını verirde, Diger herşeyi Canan görür, Bu yüzden vaz geçemez.Oysa Allah için Canandan da geçilir.
''Şehit
olmak istiyorum''demek dile kolay.Diyen kişi Vermeye gelince bir çok
şeyini esirgemektedir.Malından ver desen vermeye kıyamaz veya verirken
gönlünden kopmaz.Cananı hele vermeye kıyamaz.Ama İsteğe gelince ''Şehit
olmak''....
İstemek dile kolay gelir.''Şehit olmak için yürek gerekir''.
Şehit olmak mı istiyorsun?önce o makama ulaşmalısın
Ulaşmak için ne mi yapmalısın ?Hakk için gereken herşeyi yapman gerekir.
''Şehit
olmak'' için illede savaşman gerekmez.Savaş yoksa ,Nefsinle Cihadın
var.Rahman adına gerekeni yap yeter, vermen gerekeni ver yeter.
Toprağa
düşmesende,Canını bir Savaşta vermesende, sen Hakk adına yaşadığın
müddetce Hakk adına herşeyden geçebildiğin müddetce Mevla seni Şehit
yazar unutma.Sen ver,Allah için Verebildiğini ver.Geçebildiğinden geç
Yeterki,
Rahman Seni öylede şehit kabul eder.Ama veremiyorsan hiç
bir şeyini,Geçemiyorsan hiç bir şeyden.Boşuna Şehit olma arzusuna
kapılma,Boşunu kendini savaş meydanında yorma.Sen zaten büyük cihat
içindesin nefsinle, Nefsini yenemiyorsan,hiç küçük cihadlar peşinde
koşma.Uğraşman boşadır.Çünki ''Şehit olmak'',O makama ulaşabilmek
Yürek ister. Varsa yüreğin Şehadet kadehi bilki Seni bekler...

Ey Rabbim!
Sana
hakkıyla kul olabilmeyi nasip et.Nefislerimize verdiğimiz mücadelelerde
bizleri galib eyle.Bize Senden çok hiç bir şeyi sevdirme.Sen İsteyince
herşeyden geçebilme azmini ver bizleri şehit yaz.Şehit yaz Allah'ım
Amin.

selam ve dua ile..
Takva

Konu: Geri: Şehit olmak... Paz Haz. 08, 2008 7:11 pm

Can vermek!
Sence kolaymıdır can vermek?!
Canı binbir çeşit yaraya atmak.Belki bir kolunu, belki bir bacağını kaybetmek...
Ama canı vermek! Şu tatlı canı feda etmek kolaymı?!
Hiç Yarana tuz deydirdin mi? yandımı hiç için için sızladımı?!
Rahman adına lime lime olacağım diyorsun ya, Peki O acının bilincindemisin söylerken?!
Yoksa ne dediğinin ne istediğinin henuz farkında değilmisin?...
Arkada gözü yaşlı bir anne bir baba bırakmak...
Ve çaresiz bir eş...
Ya gece yarıları sabahlara kadar ardından ağlayacak bir çocuk?!!!
Belkide yaralı yüreği herkes tarafından ezilip darbe alacak ve o buruk bir kalple ardından sana haykıracak,''Nerdesin...'' diye...
Kolaymı sana hasret bir yetim, bir öksüz bırakmak...

Bakınca şöyle bir, Şehit olmanın, çıkan bir sözde bitmediğini anlıyor insan.
Düşününce bir ürpeti sarıyor bedeni ,donuyor damarlarda dolaşan kan.
Aslında onları anlamıyor, Anlıyamıyor yaşamadan,tatmadan hiç bir can.
Sadece Yanıyor ardında Onsuz Ona Hasret kalan.
Ve unutuluyor Yaptıkları Yaşadıkları Hiç umursanmadan!!!

Anlıyamaz insan asla Yaşamadan,Onların Yaşadıklarını tatmadan...
devam edecek

Konu: Geri: Şehit olmak... Paz Haz. 08, 2008 7:13 pm

Anliyamaz insan asla Yasamadan,
Onlarin Yasadiklarini tatmadan...

Iranda okul Tarafindan,Iran islam inkilabi kurulurken
Feda olan sehitlerin,Sehit olduklari o kutsal topraklara
götürdüler bizi.
Ve bize Onlarin Yasadiklari hayati
Yasatmaya Çalistilar,Biraz da olsa anlamamizi
istediler belkide Sehitleri...
Ard arda üç,dört otobüs hareket edip çiktik yola.
Yola çiktigimizda,ilk nefsimizi yenmemizi ögreniyorduk,
hepimize dagittiklari dergilerin son sayfasi dönerken okunulmasi isteniliyordu.
Tabi uyan pek olmadi.
En güzel yani Her ülkeden kardeslerimiz vardi,Her türden kardeslerimizle
beraber yola çikmistik.
Bir günlük yolculugun sonunda Ahvazdaydik.Sehitlerin mezarligini ziyaret
ettik.Çogunun kimligi belli degildi.Kimlikleri belli olmayanlarin isimleri
''Abdullah'' (Allah'in kulu)konulmus.
Ziyaretten sonra her otobüse Sehit isimleri konuldu.
Biz isimsiz sehit olmasini istedik.Neden mi?
Isterseniz biraz bahsedeyim, isimsiz sehidlerin neden isimsiz olduklarindan
Gazi diyorki:
Sehitlerin cesetlerini topluyor, kimliklerini ögrenip bildiriyorduk.
Bir sehidin basina vardim,ne yaptim,ne ettimse künyesini bir türlü bulamadim.
Toza bulanmis yüzük çarpti gözüme.Üzerin de yazi vardi.Hemen alip, temizledim.
Simdi yazi daha netti,Yaziyi görmemi zorlastiran simdi sadece gözlerimdeki yasti.
Silip gözyaslarimi yaziyi okudum.Üzerinde ''ismi kayip sehit'' yaziyordu.
Artik kimligini aramiyordum. Çünki kimligi bulunmustu...
Annelerinden,
eslerinden birde dinledikte kolay degildi.Onlardan haber alamayinca yasayip,
yasamadiklarini bilmeyince, Hala dönecek ümidiyle yasiyoruz diyorlardi.Belkide
bekledikleri Isimsiz olarak sehit düsmüstü.Ama Aileleri sehit olup olmadiklarini bile
bilmiyorlardi.
Onlari bir Allah bilirdi.Bir Allah Överdi,Ve onlar Rabbleri katinda gizliydi...
Biz isim olarak,Isimsiz sehidi seçmistik.....
Sehit olmayi istemistik te isimsiz sehit olma arzusunu aklimiz bile getirmemistik
Isimsiz sehit olmanin degerinide anlamistik
Ve bu yolculukta daha çok sey ögrenecektik...

devam edecek...

Konu: Geri: Şehit olmak... Paz Haz. 08, 2008 7:15 pm

Fekke'den geçiyorduk...
Fekkeye en son dönerken uğrayacaktık.
Ama nasip olmadı, Orayı giden kardeşlerimiz anlattı,dinledik.
En çok görülmeye değer yerdi Fekke.
Ve gitmeyi en çok arzuladığımız yer...
Hasreti içimizde kaldı,nasip olmadı gidemedik.
Ben size önce orayı Anlatayım dedim Allah'ın izni ile.
En sona bırakıldı,Bize görmek nasip olmadı.
Sizede okumanız nasip olmaz belki korkusuyla ben önce orayı anlatmak istedim.

Fekke her Şehidin adım adım geçtiği mekan...
Şehitlerin savaşa gitmeden önce geceyi geçirdikleri yer...
Onların Rabblerine susadığına dair kanıt...
Her oradan geçen gaziler ve Şehitler kendilerine birer mezar kazmışlar
Ve hepsini de başlarından aşşağısı, sığacak şekilde hazırlamışlar
Başsız şehit olma arzusuyla...
İmam Huseyin gibi.
Kazdıkları mezar içinde uyumuşlar...
içinde yine namaza kalkıp ibadet etmişler seher vaktine kadar...
Ve güneşin doğuşuyla yola koyulmuşlar...

Kabirlerin yanından geçmeye korkar çoğumuz...
Onlar kabirlerin içinde yatıp,ibadet ediyorlar...
Ve Kabrin(mezarın) asıl vatan olduğunu bilmekteler.
Ölümün son değil,Gerçek hayatın başlangıcı olduğuna iman etmişler.
Yanmak gerektiğindede kelebek gibi ateşe uçmuşlar.
Devam edecek...

Konu: Geri: Şehit olmak... Salı Haz. 10, 2008 9:10 am

canım benim güzel Takvam
emeğine ,yüreğine sağlık devamını bekliyoruz inşeALLAH
ALLH-u zulcelal razı olsun

Konu: Geri: Şehit olmak... Çarş. Haz. 11, 2008 2:05 pm

Allah razı olsun ablacım.devamını da istiyoruz ama bir an önce.

Konu: Geri: Şehit olmak... Perş. Haz. 12, 2008 8:47 am

abLam Yaradan Razı Olsun.
Emğine sağLk

Mesaj Sayısı : 8 Ruh Hali : Kayıt tarihi : 03/07/08

emeğine sağlık ablacım.insan okurken bile etkieniyor.inş. allah hepimize asıl vatanın kabir olduğunu kabul edip şehit olacak kadar cesur yürekler verir.

Konu: Geri: Şehit olmak... Cuma Tem. 18, 2008 7:22 pm

Şuşa vardığımızda Sabah saat 10 du .Şehitlrin mezarlarını ziyaret ettikten sonra orada kahvaltı yapıp otobüslere bindik.Artık uykusuzluğa alışmaya başlama zamanıydı.
Hocalar uyumamıza izin vermiyorlardı uyuyan oldumu salavat getirmeye başlıyorlardı.
(aynen şöyle:Bin tane salavat gül,gül kokulu,Muhammed ve aline salavat..Allahumme salli ala muhammed ve ala alihi muhammed...ikibin tane salavat.....herkes uyanana kadar sürüyordu uyanan salavata katılıyordu)
Gazileri getirmişlerdi.Otobüste ozamanki olan hatıralarını anlatıyorlar.otobüsten indiğimizdede gezdiğimiz yerleri tanıtıyorlardı.ya gazilerin kendisi yada hanımları anlatıyordu.Bizim başımızda kendi okulumuzda hocalık yapan bir gazi vardı.O zehirli bombaların arasında durduğu için rahatsızdı.Ve heran öle bilirdi.Onun gibi daha nice gazi vardı en güzelide ne zaman ölürlerse ölsünler,Bombalardan zehirlendikleri için öleceklerinde dolayı onlarda şehit olacaktı.
O rahatsız olduğu için Hanımlardan biri bize anlatmaya başlamıştı:
Bombalı saldırı düzenleneceğinde Biri(ismini hatırlamıorum) ben gönüllüyümde öne çıkmış.Komutan seni kabul edemeyiz demiş oda ısrarlı davranmış.Komutanda o halde aileni gidip görmemizlazım ona göre izin verelim demiş.Evlerine gitmişler.Evleri şehrin dışında eski bir evmiş.Hanımıda yanlız ve kör.
Komutan hallerini görünce adamı hafif azarlaca "Sen bu hanımı böle bırakıpmı gideceksin?Kesinlikle kabul etmem"demiş.Komutanın gitmesine izin vermeyeceğini anlayınca adam dayanamamış demişki"benim hanıma sözüm var.Komutan sözün ne olduğunu sorunca anlatmaya başlamış:Biz çok zengindik.Uzun yıllar çocuğumuz olmadı.Allah c.c. yıllar sonra bize bir erkek çocuk verdi.Bir tane oğlumuz vardı oda savaşa gidip şehit oldu.Onun üzüntüsüne dayanamayan hanımımın ağlamaktan gözleri kör oldu sonra bana dediki"Biz artık yaşlandık.Mal-mülk bize lazım değil.Gidip bir yerden eski bir ev tutalım.Geri kalan paranın hepsinicepheye yardıma gönder.Sende git savaş.Allah yolunda şehit ol."
Komutan anlatılanları dinledikten sonra Çaresiz cepheye katılmasına izin vermiş.Ama bombalı saldırılara katılmasına izin vermiyormuş.O ısrar ettikçe red ediyormuş.Bir gün komutanının iznini almadan bombalı saldırıya katılıp şehit düşmüş.Komutan duyunca üzülmüş ve başka çaresi kalmayınca bari hanımına bildirelim demiş.Haber vermeye gittiğinde komşularından öğrenmiş ki hanımıda onun şehit düşdüğü vakit vefat etmiş.

İnna lillah ve inna ileyhi raciun...

devam edecek

Konu: Geri: Şehit olmak... C.tesi Tem. 19, 2008 10:13 am

Mu@YMe demiş ki:: canım benim güzel Takvam
emeğine ,yüreğine sağlık devamını bekliyoruz inşeALLAH
ALLH-u zulcelal razı olsun

Konu: Geri: Şehit olmak... C.tesi Tem. 19, 2008 10:57 am

Takva demiş ki:: Bir tane oğlumuz vardı oda savaşa gidip şehit oldu.Onun üzüntüsüne dayanamayan hanımımın ağlamaktan gözleri kör oldu sonra bana dediki"Biz artık yaşlandık.Mal-mülk bize lazım değil.Gidip bir yerden eski bir ev tutalım.Geri kalan paranın hepsinicepheye yardıma gönder.Sende git savaş.Allah yolunda şehit ol."

bunun üzerine başka ne söylene bilir ki...
RABBİM bütün şehitlerimize RAHMET eylesin
emeğine yüreğine sağlık güzel Takvam HAKK teala razı olsun inşeALLAH
Devamını merakla bekliyorum(z)

Gelin bu gün hep birlikte, aramızdan ayrılan bütün şehitlerimize, yüreklerimizden sımsıcak Fatihalar yollayalım.

Konu: Geri: Şehit olmak... Cuma Tem. 25, 2008 8:42 pm

Akşam otobüslerden indik.Bir dağın önündeydik.Savaş zamanında dağları oyup içini hastahane yapmışlar. İlk girdiğimiz dağdaki hastahane imam ali hastanesiydi.

Morg odası, ibadet odası olmuş,diğer hastahane odalarını yatılacak yer olarak ayarlamışlar.
İncecik bir batteniye yerde serikti ve üzerinde uyumuştuk.
Belki hiç bir yatağı bu kadar sevmemiştik.Acaba onlar üzerine yatabilecek bir battaniye bulabilmişlermiydi?
İçini dolaştıktan sonra yemek yedik ve gece geç saate kadar uyumamıştık.Sabah namazından sonra ibadetler tamamlanıp kahvaltı yapıldı ve tekrar yola koyulduk.üç-dört saatlik uykuyla dolaşıyorduk.
Acaba onlar okadar dahi uyuyabiliyorlarmıydı?

ikinci kerbela diye isimlendirilen bir yere vardık.Orada şehitler susuzluktan şehit olmuşlar.Yanlarında su kalmayınca susuz düşmüşler.Cesedleri o çölün kumlarına karışmış.Orada kalmış.Hoca "şu an bastığınız yada oturduğunuz yerde şehitlerin bir parçası olabilir demişti.Bu bizi ürpertmişti.Yorgun düşmüştük.Oturduk.Gazilerden biri dediki "İçimizden bir komutan daima Allahtan yeryüzünden gömülecek tekbir parçam kalmasın diye dua ederdi.Ve savaşta bastığı bir mayınla paramparça olmuştu.İstediği gibi yeryüzünde mezarı olmadı.
Şehitlerden biri kızına mektub yazmış.Ve mühür olarak kanını basmış.
"Kızım sakın büyüdüğünde bana kızma.Bizi neden bıraktın,Neden terk ettin diye ağlama.Ben senin ve senden sonraki gelecekler için şehit olacağım.Zalimler başındaki örtüne el uzatmasınlar diye.Kerbelada imam Huseynin kızna atılan tokat sizede atılmasın diye gidiyorum...sakın bana kırılma...
Akşam tekrar yine başka bir dağa imam Hasan hastahanesine gitmiştik.Oraya vardığımızda bizim okulda hocalık yapan gazinin rahatsızlığı artmış bitkin düşmüştü.Hocalar yanına durumunu örenmeye gittiler.Bir müddet sonra gülmüş kendini toparlamış.Gülünce neden güldüğünü merak etmişler oda anlatmış.Sonra bize anlattılar.Savaşta yaralandıklarında bu hastaneye gelmiş.çok ağır yaralıymış.Yürüyemiyormuş bile.Aklına o an gelince rahatsızlanmış.Sonra içeriye gelen bir asker avluya çıkabilenler çıksınlar helikopter gelip çıkabilenleri alacak şehirdeki hastaneye götürecek demiş.Küçüklüğünden beri hep helikoptere binmeyi istermiş.Ağır yaralı olmasına rağmen sürüne sürüne helikoptere binme sevdasıyla zorla dışarı çıkmış.Asker demişki siz buraya çıkabildiğinize göre arabayla da gidebilirsiniz.Çıkamayanlar helikopterle götürülecek.Bu olayda aklına gelince gülmüş.

devam edecek